کد مطلب:211366 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
رفیق سفر
امام صادق علیه السلام به این شاگردش كه عازم سفر بود فرمود باید مرد مسافر اول رفیق و مصاحب تهیه بیند و بعد به سفر برود - كه الرفیق ثم الطریق و برای سفر آدابی است كه در حضر آن آداب نیست.
اول آنكه در سفر باید مرد مسافر جوانمردی و شرافت نفس و همت بلند و گذشت از خود نشان دهد و مخصوصا همنشین در سفر مبتنی بر وسعت نفقه و سفره گشاده است هر كس در سفر دستش باز و سفره اش گشاده باشد رفقایش بیشترند.
امام صادق علیه السلام می فرماید كسی كه دارای این صفات نیست نباید سفر كند زیرا كل بر
[ صفحه 189]
دیگری می شود و این خلاف انصاف و مروت است ذلت را به دست خود می خرد زیرا هر كس در سفر دارای این صفات نباشد قهرا زیردست و ذلیل و خوار و بی مقدار است و انسان نباید به دست خود ذلت انگیزی كند شهاب بن عبدربه كه خواست به سفر برود فرمود لا تغفل یا شهاب ان بسطت و بسطوا اجحفت بهم و ان هم امسكوا اذللتهم فاصحب نظرءاك اصحب نظرءاك.
یعنی تو چنین نباشی كه سربار دیگران در سفر شوی كه اگر آنها سفره رنگینی گشودند تو تعدی كنی و اجحاف نمائی و اگر خودداری كردند آنها را تحقیر نمائی بكوش در سفر با كسی رفاقت و مصاحبت كنی كه نظیر و مثل خودت باشد یعنی اگر بذال و خراج باگذشت هستی همان گونه مردم را اختیار كن و اگر ممسك و مقتصد و صرفه جو می باشی باز با همان دسته سفر كن كه اختلاف سلیقه در سفر ذلت انگیز است - امام علیه السلام تأكید می فرماید كه در سفر با هم قدر خود مسافرت كن - ابوبصیر حكایت مردی را گفت كه با یك دسته به سفر رفته بود ولی نمی توانست مانند همسفریان خرج كند آنگاه امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمود ما احب ان یذل نفسه لیخرج مع من هو مثله دوست ندارم با كسی سفر كنم كه در خرج كردن مثل من نیست چه نفس را ذلیل می كند - خواه بالاتر باشد یا پائین تر - وقتی هشام بن حكم از این آداب پرسید فرمود اصحب مثلك [1] فرمود رفیقی مثل خودت انتخاب كن كه نه تو او را ذلیل و تحقیر كرده باشی و نه خودت ذلیل و تحقیر او شده باشی.
اول آنكه در سفر باید مرد مسافر جوانمردی و شرافت نفس و همت بلند و گذشت از خود نشان دهد و مخصوصا همنشین در سفر مبتنی بر وسعت نفقه و سفره گشاده است هر كس در سفر دستش باز و سفره اش گشاده باشد رفقایش بیشترند.
امام صادق علیه السلام می فرماید كسی كه دارای این صفات نیست نباید سفر كند زیرا كل بر
[ صفحه 189]
دیگری می شود و این خلاف انصاف و مروت است ذلت را به دست خود می خرد زیرا هر كس در سفر دارای این صفات نباشد قهرا زیردست و ذلیل و خوار و بی مقدار است و انسان نباید به دست خود ذلت انگیزی كند شهاب بن عبدربه كه خواست به سفر برود فرمود لا تغفل یا شهاب ان بسطت و بسطوا اجحفت بهم و ان هم امسكوا اذللتهم فاصحب نظرءاك اصحب نظرءاك.
یعنی تو چنین نباشی كه سربار دیگران در سفر شوی كه اگر آنها سفره رنگینی گشودند تو تعدی كنی و اجحاف نمائی و اگر خودداری كردند آنها را تحقیر نمائی بكوش در سفر با كسی رفاقت و مصاحبت كنی كه نظیر و مثل خودت باشد یعنی اگر بذال و خراج باگذشت هستی همان گونه مردم را اختیار كن و اگر ممسك و مقتصد و صرفه جو می باشی باز با همان دسته سفر كن كه اختلاف سلیقه در سفر ذلت انگیز است - امام علیه السلام تأكید می فرماید كه در سفر با هم قدر خود مسافرت كن - ابوبصیر حكایت مردی را گفت كه با یك دسته به سفر رفته بود ولی نمی توانست مانند همسفریان خرج كند آنگاه امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمود ما احب ان یذل نفسه لیخرج مع من هو مثله دوست ندارم با كسی سفر كنم كه در خرج كردن مثل من نیست چه نفس را ذلیل می كند - خواه بالاتر باشد یا پائین تر - وقتی هشام بن حكم از این آداب پرسید فرمود اصحب مثلك [1] فرمود رفیقی مثل خودت انتخاب كن كه نه تو او را ذلیل و تحقیر كرده باشی و نه خودت ذلیل و تحقیر او شده باشی.
[1] كتاب الوسايل ص 117 ج 2 باب انه يستحب للمسافران يصحب نظيره.